Concrete Jungle

Na een wilde boottocht, waarbij we af en toe bijna uit de boot vlogen, kwamen we wonder boven wonder ongedeerd aan in Carpugana, Colombia. De noodzakelijke stempel in ons paspoort was binnen twee minuten geregeld. Tot nog toe is Colombia dus top.
Capurgana is een klein dorpje aan de Caribische kust en nagenoeg afgesloten van de buitenwereld. De enige manier om deze regio te bereiken en te verlaten is per boot. Hier vind je geen gemotoriseerd vervoer, zijn er bijna geen wegen naar andere dorpjes laat staan naar steden en de plaatselijke taxi is een ezel met soms een trekwagen.

Wij hebben hier in deze uithoek van de samenleving een week vertoefd. Onze kamer met uitzicht op zee en haven was dus de ideale plek om het leven van de lokale bevolking te bewonderen en om Ben op te vissen, een Franse jongen die wij al in Boca’s (Panama) hadden ontmoet. Bijna dagelijks komt er een soort van stoomboot de haven binnen, volgestouwd met van alles en nog wat. Het was fascinerend om te zien hoe ze eindeloos bezig waren om de gekste dingen af te laden! Ongelooflijk hoeveel spullen er op zo’n boot passen. Wat dan ook weer de nodige vragen met zich meebrengt, want in de lokale supermarkt is namelijk zo goed als niks te verkrijgen. Tussen al dit geobserveer door hadden we ook nog even de tijd om te relaxen op de vele omliggende strandjes en een aantal mooie wandelingen te maken. Tijdens één van deze hikes loop je via de jungle en Sapzurro (een nog kleiner dorpje) terug naar Panama! Deze wandeling zagen we weer een ander soort Toekan, nog een dozijn aantal vogels, een schattig klein groen/zwart kikkertje en een enorme slang . Deze gitzwarte slang versierd met gele ringen was wat minder klein en schattig. Wij schrokken ons een hoedje en het resterende deel van de route voelden wij ons pittig ongemakkelijk, aangezien we op onze slippers (lees: Havaiana’s) liepen!

Uiteraard vertrokken wij per boot naar Turbo, een wat minder afgelegen stadje aan de noordelijke kust, ook wel de coke haven van Colombia. Ons was al verteld dat het boottripje ietwat ruig kon zijn en dat je flink nat kon worden. Het was dus zeker aan te raden om onze tassen etc in vuilniszakken te wikkelen. Zo gezegd, zo gedaan! Na onze tassen veilig “waterdicht” ingepakt te hebben vertrokken wij richting Turbo. Na vijf minuten dachten wij dit valt wel mee, de boot stuiterde helemaal niet over het water en wat nou nat? Wij werden met geen druppel water aangeraakt, dus laat staan onze tassen. Dit werd appeltje eitje! Tien minuten later echter pakten de donkere donderwolken zich boven ons samen en jawel hoor daar was het natte hemelwater. Kei- en keiharde regen, die op onze gezichten als hagelstenen neerdaalden, was onze beloning voor het makkelijke denken. Dan denk je ooow tropisch regenbuitje duurt hooguit 5 minuten, verkeerd gedacht! Twee uur lang hebben wij mogen genieten van deze regenbui, tot op het bot doorweekt en bevroren kwamen we eindelijk aan in Turbo. In deze waardeloze stad trokken we snel warme en vooral droge kleren aan om vervolgens gelijk door te reizen naar Cartagena de las Indias.

Aangekomen in het oude centrum van Cartagena werd ons al snel duidelijk dat dit één van de mooiste steden is die we tot nog toe hebben gezien! Cartagena is een prachtige oude stad met leuke pleintjes, straatjes, ontelbare winkeltjes en een gigantische stadsmuur waar bijna overal een gezellige sfeer hangt. Mooie plek om ook weer een week te vertoeven zodat Anouk zich kon wagen aan wat Spaanse lessen en Raoul eindeloos kon ronddwalen in zijn droomstad. Behalve de dagelijkse zonsondergangen vanaf de stadsmuur hebben we in de buurt van Cartagena ook een mud vulcano bezocht. Dit was echt superleuk, een soort van minivulkaan waarin je zo’n 20 meter afzakt tot aan de modder. Het mooie is dat je hierin niet kunt verdrinken, je blijft gewoon drijven. Daarna kan je door wat lokale bevolkingsvrouwtjes voor 1 dollar volledig worden schoongewassen en dan bedoelen we ook echt volledig...

Anouk sprak ondertussen (en spreekt nog steeds) vloeiend Spaans, dus het werd tijd om het mooie Cartagena te verlaten. Volgens Raoul zonder twijfel de mooiste stad ter wereld, het enige wat ontbrak was het blinkende goud op de straten... (Zucht) Na lang twijfelen namen we evengoed de nachtbus naar Medellin. Volgende keer doen we dit dus niet. Men zei al dat het koud zou zijn in de bus, maar dit leek wel een geintje. Niet koud doordat het buiten koud was, nee door de vriesco. Ongelofelijk zo koud. Dan Medellin, Medellin is niet te vergelijken met Cartagena. Een enorme bakstenen stad is het. De voormalige thuisbasis van ideale schoonzoon Pablo Escobar viel ons enorm tegen en na anderhalve dag hadden we het wel weer gezien. Op aanraden van een kennis van Anouk vertrokken wij naar Santa Rosa de Cabal, een klein stadje met thermale baden als attractie. In een werkelijk schitterende omgeving, uitkijkend op een ontzettend mooie waterval kwamen wij hier heerlijk tot rust na de beklemmende drukte van Medellin. Onze volgende toeristische stop was Salento, een megachill bergdorpje in de koffieregio van Colombia. Salento is het ideale startpunt voor een tour door de Valle de Cocora. Deze vallei staat bekend om zijn metershoge palmbomen, sommige reiken wel tot zo'n zestig meter! Via een korte trip met een Willy jeep, een prachtige maar voor de paarden waarop wij zaten minder leuke klim naar de top en een kop warme chocolademelk met kaas! zagen we, na ook nog zelf een klein stukje te hebben gelopen, eindelijk de beroemde palmbomen. Echt bizar om te zien hoe hoog die dingen zijn.

Na deze korte tripjes lag de volgende miljoenenstad alweer op ons te wachten: Cali, de salsahoofdstad van Colombia. Yes inderdaad, het uitgaan is hier geweldig. Na anderhalve dag feesten/genieten/relaxen lieten we Ben achter en vertrokken wij per vliegtuig naar Leticia. Deze stad ligt midden in de Amazone en is alleen bereikbaar per boot en/of vliegtuig. De dichtsbijzijnde weg ligt op 800 kilometer afstand. De Amazone was een van de dingen die op onze must see list stond en ondanks dat dit niet bepaald goedkoop was hebben we geen moment spijt gehad.

De vlucht naar Leticia was schitterend, vanuit het beslagen vliegtuigraampje heb je uitzicht over één grote groene vlakte zonder ook maar een gebouw te zien. Een schijnbaar eindeloze jungle! Op het vliegveld van Leticia stond de zus van onze gids al op ons te wachten, terwijl de tour pas de volgende dag zou beginnen. Na een korte stadswandeling bracht ze ons naar een park waar volgens haar elke dag om klokslag 18.00 uur zo’n duizenden papegaaien naar toe komen. Anouk zei al meteen van: ja hoor, zeg dan gewoon honderd ofzo dan is het misschien nog een beetje geloofwaardig. Nu weten we wel beter, het is bijna niet te omschrijven wat een geluid die vogels produceren. (zie filmpje)

Ook de daaropvolgende dagen hebben we genoten van onze privetour. Zo hebben we de pink dolphin gespot, jaa dat lezen jullie goed de PINK dolphin. Zoals de naam al zegt is de dolfijn echt roze! We willen zeggen prachtig om te zien, maar eigenlijk is het een heel lelijk beest. Daarnaast hebben we onder andere op piranha’s gevist en opgegeten, nachttourtjes gedaan om kaaimannen, tarantula’s (zo groot als watermeloenen) en overige vieze beesten te spotten, in een boomhut geslapen, gevoetbald met de kinderen van het inheemse dorpje en nog veel & veel meer.

Vanaf Leticia vliegen we terug naar Cali en daar pakken we direct de bus richting de grens met Ecuador. Helaas willen we bijna zeggen, want Colombia is echt een super mooi en interessant land waar we zeker nog eens terugkomen.